Nie znoszę, kiedy zaraz po wejściu do sklepu ekspedienci pytają mnie: „W czym mogę pomóc?”. Nawet na dworcu kolejowym w Międzyzdrojach chodzą wynajęte studentki w jaskrawych kamizelkach z takim właśnie napisem. Gdzie się nie ruszyć – ktoś oferuje mi pomoc. Czy jest to właściwe zapytanie w takich sytuacjach? A gdybym miał np. składnicę złomu i zauważył, że ktoś czegoś szuka wśród hałd metalu. Powinienem pytać, czy mogę w czymś pomóc, czy po prostu: „Czego pan tu szuka?”. Trochę to nieeleganckie…

Szanowna Pani Profesor,
proszę o odniesienie się do stosowności (poprawności?) konstrukcji holocaust zwierząt. Czy holocaust nie nosi znamion nazwy własnej? Poza tym wydaje mi się to niestosowne przesunięcie…

Z wyrazami szacunku
Magdalena Mateja

Intryguje mnie odmiana nazwiska Karnaugh (wym. [karnoo]), głównie za sprawą tzw. „siatek” jego autorstwa. Wydaje mi się, że poprawna jest forma siatki Karnaugha [karnota], ewentualnie – używając mianownika w funkcji dopełniacza – siatki Karnaugh [to sformułowanie nie jest jasne: chodzi albo o dopełnienie w formie mianownika, albo o nieodmienność nazwiska – J.G.].
Spotkałem się jednak także z pisownią siatki Karnaugha [karnoua?] – ?
Co z odmianą nazwiska Mealy [mili] – czy można mowić o automacie Mealy’ego [milego], czy lepiej pozostać przy mianowniku (automat Mealy)?

Mam pytanie dotyczące stawiania przecinka w zdaniach ze składnikiem niezdaniowym. W jednej z Państwa porad (z 17.12.2010) pisali Państwo, że nie powinno się oddzielać tego składnika od reszty zdania („Wolę pójść z Kasią na randkę niż odrabiać lekcje”), jednak w Słowniku interpunkcyjnym wydanym przez PWN (J. Podracki, A. Gałązka, Warszawa 2002) jest zalecenie, aby ten przecinek wstawiać: „Łatwiej było powiedzieć, niż zrobić”. Jak w takim razie powinniśmy w tych przypadkach stosować przecinki?

Szanowni Państwo,
czy poniższe zdania są poprawne:

1. Polega na poddaniu się woli innego [drugiego?] człowieka.
2. Zebrali wszystkie książki, jakie tylko zdołali (!), i wysłali rękopisy do Europy.
3. Uważał Jaśka za ambitniejszego ucznia niż Adam.
4. Gestykulując różowym długopisem, uniosła go w powietrze.
5. Ich plan był równie ciekawy(,) jak ryzykowny.
6. Spijała wino równie chciwie(,) jak wodę.
7. Spotkała w kinie dwóch wybitnych lekarzy Adama Kowalskiego i Jana Nowaka.

Dziękuję.

Szanowni Państwo,
zwracam się do Państwa w związku z wątpliwościami dotyczącymi etymologii raka jako choroby. Spotkałem się z cytatem wypowiedzi Hipokratesa, w której uczony porównywał wygląd zmian nowotworowych do kraba. Czy określenie rak stanowi pomyłkę tłumacza? Kto wówczas pomylił się? Czy znamy imię i nazwisko podejrzewanej osoby?
Z wyrazami szacunku,
Czytelnik

Dzień dobry!
Interesuje mnie taki problem: w Wielkopolsce (nie wiem, czy to regionalizm) używa się zwrotu iść na harendę w sensie np. 'iść na pole sąsiada, aby ukraść mu cebulę'. Chciałbym się dowiedzieć, jaka jest etymologia tego zwrotu (słowa). Proszę o odpowiedź.
Z poważaniem
Rafał Kostka

Szanowni Państwo,
zastanawialiśmy się ostatnio, czy jeśli długość pewnego odcinka jest równa k razy długość innego, gdzie k jest pewną ustaloną liczbą dodatnią, to można powiedzieć, że ten pierwszy jest k-krotnie dłuższy od drugiego. Sęk w tym, że k może być równe np. 1/2. Czy sensownym byłoby zatem stwierdzić, że jeden odcinek jest pół raza dłuższy od drugiego? W matematyce często prowadzi się dość ogólne rozważania, które czasem trudno objąć językiem.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Przymiotniki w stopniu wyższym służą do porównania różnic pomiędzy dwoma elementami. Używa się ich w zdaniach, w których porównuje się dwa rzeczowniki w następujący sposób:

Rzeczownik (podmiot) + czasownik + przymiotnik w stopniu wyższym + rzeczownik (dopełnienie).

Czy drugi element porównania (dopełnienie) może zostać pominięty, jeżeli jest zrozumiały z kontekstu?

Dzień dobry!

Ostatnio często w mediach pojawia się słowo szuria. Dotyczy zwykle ludzi o skrajnych, niezbyt mądrych poglądach. Czy używając tego słowa, porównujemy tych ludzi do osób chorych psychicznie, czy po prostu ich bez kontekstu obrażamy?